Չմոռանանք, որ ճակատագրական է րոպեն, որ մեր գործը սուրբ է:
Տերյանական օրերին ընդառաջ կարդացինք Տերյանի “Մեր պարտքը” հոդվածը։ Հոդվածում Տերյանը ներկայացնում է 1916֊ից 1920֊ական թվականները: Երկիրը կանգնած էր անդունդի եզրին: Եթե երկրում ձևավորվի իսկական մտավորականություն, որը կառաջնորդի հայ ժողովրդին և զերծ կպահի Հայաստանը աղետներից ու ժողովրդի վերացման վտանգից։ Հոդված ասես գրված լիներ մեր օրերում ամեն ինչ շատ նման էր եւ համընկնում էր մեր օրերի հետ: Մենք թուլանալու իրավունք չունենք պետք է ամուր պահենք մեր երկիրը, որը մեզ հասել է մեր նախնիների ջանքերի եւ պայքարի շնորհիվ եւ իրավունք չունենք կորցնենք մեր դարերի պատմություն: Պետք է կերտենք մեր նոր պատմությունը իրավունք չունենք հանձնվելու եւ ինձ թվում է Տերյանի խոսքերին հետեւելով եւ ոգեշնչվելով պետք է համախմբվել: Ես կարդալով այս հոդվածը ավելի ու ավելի ոգեշնչվեցի: